Δύο ομάδες χρυσοθήρων για αναζήτηση θησαυρού Περιπέτεια Μέρος Α’
Μία όμορφη περιπέτεια με ομάδες χρυσοθήρων, που έχουν το δικό τους τρόπο να επικοινωνούν. Ένα ανοιξιάτικο ραντεβού, που συναντήθηκαν για να ξεκινήσει η αναζήτηση. Ξεκινώντας από τους πρόποδες του βουνού και ανεβαίνοντας στις πλαγιές του, συναντάμε και ξεπερνάμε όμορφα τοπία, που κρύβουν πολλά μυστικά. Βρεθήκαμε στο σημείο που θέλαμε, μετά από αρκετή ώρα περιπλάνησης, μας αιφνιδιάζει ο τσοπάνος με το κοπάδι και τα σκυλιά του. Η ομάδα των χρυσοθήρων τα χάνει προς το παρόν, όμως ο Πολατίδης και οι συνεργάτες του σκέφτονται και παίρνουν την τολμηρή απόφαση.
Πλησιάζουν τον τσοπάνο με σκοπό να τον κάνουν να αισθανθεί φίλος της παρέας.
Γιατί ο αστυνομικός του βουνού είναι ο τσοπάνος. Αν σε δει τσοπάνος να ψάχνεις για θησαυρούς δε γλιτώνεις εύκολα, γιατί συνήθως είναι υποψιασμένοι αν δουν άγνωστους στο βουνό. Δύσκολα γλιτώνεις από τα μάτια και γκλίτσα τους. Ο νεαρός τσοπάνος, όχι μόνο έγινε φίλος μας, αλλά ήταν και πρόθυμος να μας βοηθήσει με τον καλύτερο τρόπο. Ο Πολατίδης και ο τσοπάνος άρχισαν να μιλούν για την περιοχή. Τον ρωτούσε για τα μονοπάτια και ο τσοπάνος του εξηγούσε για το τι άνθρωποι υπάρχουν στο βουνό, ποια είναι τα πιο κοντινά χωριά. Αφού ο Πολατίδης και η παρέα του κατάλαβαν ότι ο τσοπάνος είναι ένα παιδάκι που του αρέσει να μαθαίνει άρχισε ο Πολατίδης να του λέει για ένα βράχο, που έχει σκαλιστά σημάδια. Τον ανέβασε πάνω στον βράχο, αυτός είχε σκαλισμένους βυζαντινούς σταυρούς, πολλές βαθιές τρύπες, δύο βέλη και γράμματα. Ο Πολατίδης άρχισε να εξηγεί ότι αυτό είναι ένα σημάδι, που το έφτιαξαν οι Κομιτατζήδες, οι Τούρκοι, οι αντάρτες και μερικά σημάδια από τα χρόνια του Βυζαντίου.
Ο Πολατίδης τον ρώτησε αν είχε παρατηρήσει αυτό τον βράχο και ο τσοπάνος απάντησε ποτέ. Για πρώτη φορά έβλεπε τόσο όμορφα σκαλίσματα στον βράχο και ο Πολατίδης του εξηγούσε τι σήμαιναν τα σημάδια για να τον βάλει στο κλίμα. Αφού μεγάλωσε η παρέα με ένα νέο μέλος, τα πρόβατα ο τσοπάνος και το κοπάδι είχαν δύο ρόλους: την κάλυψη από πιθανούς επισκέπτες και την εύκολη έρευνα με ανιχνευτές μετάλλων και ραβδοσκοπικά όργανα.
Ο παππούς που μας οδήγησε στα σημάδια τον έτρωγε η περιέργεια να μάθει τι μπορεί να κρύβεται εκεί.
Ο Πολατίδης και οι συνεργάτες του κατάλαβαν κατευθείαν ότι ο βράχος-πέτρα ήταν ένας αληθινός τοπογραφικός χάρτης, που έκρυβε πολλά μυστικά. Τα σκαλίσματα του ήταν τόσο καλά χαραγμένα που αν τα έβλεπες, νόμιζες ότι είναι ζωντανά. Αυτός που χάραξε και σχεδίασε τα σημάδια και το τοπογραφικό ήταν υψηλού επιπέδου καλλιτέχνης. Τα σημάδια μιλούσαν από μόνα τους για το που κρύβεται το μυστικό.
Ακολουθώντας το βέλος βρήκαμε μια πέτρα, που είχε ένα καταπληκτικό σκαλιστό σημάδι, αυτό που εξηγούσε που κρυβόταν ο θησαυρός. Είχε εγχάρακτα τέσσερα γράμματα, το πρώτο γράμμα ήταν το Β, το δεύτερο γράμμα ήταν το Ν, το τρίτο γράμμα ήταν το Α και το τέταρτο ήταν το Δ. Αμέσως ο Πολατίδης κατάλαβε ότι είχε να κάνει με μια πυξίδα. Πολύ απλά Βορράς, Νότος, Ανατολή, Δύση. Επίσης, η πέτρα-βράχος είχε το νούμερο 77 και ανάμεσα στα δύο εφτάρια μια μεγάλη βαθιά παύλα. Η εξήγηση του Πολατίδη σ’αυτό ήταν ότι δεν υπήρχαν ούτε 7 βήματα, ούτε 7 μέτρα, αλλά ήταν το σημείο 0. Το 0 σήμαινε ότι αν πας επτά βήματα μπροστά ή 7 βήματα πίσω πάλι έρχεσαι στο ίδιο σημείο.
Οπότε εκεί βρισκόταν ο στόχος. Αφού βρέθηκε ο στόχος και η ερμηνεία ήταν σωστή έβαλαν ανιχνευτές μετάλλων και ραβδοσκοπικά όργανα για να το επιβεβαιώσουν.
