ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ ΤΗΣ
Η Μακεδονία μπαίνει στην ιστορία της Ελλάδας με το γιο του Αμύντα, τον Αλέξανδρο τον Α’ (498-454), που έβαλε τις στρατιωτικές και πολιτικές βάσεις του μακεδονικού κράτους.
Η μετέπειτα ακμή της με το Μέγα Αλέξανδρο δεν ήταν τυχαία και ξαφνική.
Όλοι οι βασιλιάδες πριν τον Αλέξανδρο έβαζαν ο καθένας τη δική του πέτρα στο χτίσιμο της μεγάλης Μακεδονίας και Ελλάδας. Οι Βασιλιάδες αυτοί ήταν:
– Περδίκκας Β’ 454-413 π.Χ.
– Αρχέλαος Α’ 413-399 π.Χ.
– Κρατερός 399 π.Χ.
– Ορέστης της Μακεδονίας 399-396 π.Χ.
– Αρχέλαος Β’ 396-393 π.Χ.
– Αμύντας Β΄ 393 π.Χ.
– Παυσανίας της Μακεδονίας 393 π.Χ.
– Αμύντας Γ΄ 393 π.Χ.
– Αργαίος Β΄ 393-392 π.Χ.
– Αμύντας Γ΄ (αποκατάσταση) 392-370 BC
– Αλέξανδρος Β’ 370-368 π.Χ.
– Πτολεμαίος Α΄ 368-365 π.Χ.
– Περδίκκας Γ΄ 365-359 π.Χ.
– Αμύντας Δ΄ 359-356 π.Χ.
Εκείνος όμως που οργάνωσε τη Μακεδονία ως κράτος σύγχρονο της εποχής κι έβαλε τις βάσεις της Μεγάλης Ελλάδας ήταν ο Φίλιππος ο Β’ (357-336 π.Χ.).
Είχε αναλάβει την εξόρυξη του χρυσού στο Παγκαίο και έξω απ’ τον Στρυμόνα.
Απ’ ότι φαίνεται αυτός ο χρυσός αποτέλεσε σημαντική βοήθεια για την μακεδονική κυριαρχία. Στην συνέχεια ο Μέγας Αλέξανδρος σε κάθε πόλη που κατακτούσε επέβαλε κοπή του δικού του νομίσματος με τον κατακτημένο χρυσό κάνοντας το νόμισμά του πανίσχυρο παντού! Το ενιαίο νομισματικό σύστημα που επέβαλε ήταν βασικός παράγοντας της συνοχής αυτοκρατορίας του. Ο πλούτος αυτός συγκεντρώθηκε στα ανάκτορά του: στη Βεργίνα (κοντά στην σημερινή Βέροια, στην Πέλλα (σημερινές περιοχές Γιαννιτσά, Χαλκηδόνα, Αλεξάνδρεια), στην Θεσσαλονίκη κλπ. Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται και από τα πλούσια ευρήματα σε χρυσό που ανακαλύφθηκαν στους Μακεδονικούς τάφους.
Γενικότερα ο χρυσός δείχνει να είναι αγαπημένο βασιλικό μέταλλο από τα βάθη της ιστορίας μιας και σε κάθε τάφο σημαντικού προσώπου που βρέθηκε, δεν είχαν παραλείψει να το συνοδεύσουν και με διάφορα χρυσά αντικείμενα.
Έχουμε δει πολλά χρυσά αντικείμενα και κοσμήματα που βρέθηκαν στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης και της Μακεδονίας. Η λεπτομέρεια είναι εντυπωσιακή και ασυνήθιστη ακόμη και σε σημερινά κοσμήματα. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε ότι ο χρυσός λιώνει περίπου στους 1100° C., μάλλον οφείλουμε περισσότερο σεβασμό στους αρχαίους τεχνίτες!
Άρα δεν είναι τυχαίο ότι το μέταλλο που από την αρχαιότητα έβαζε τους βασιλιάδες και τον κόσμο σε μεγάλους μπελάδες είναι ο χρυσός!
Μπορεί να βρεθεί ακόμα και σε κοίτες ποταμών σε καθαρή μορφή και μπορεί να διαμορφωθεί σχετικά εύκολα τόσο σε θερμοκρασία περιβάλλοντος όσο και θερμαινόμενος. Σοβαρό πλεονέκτημά του αποτελεί ότι δεν οξειδώνεται.
Ακόμα, στη Χαλκιδική βρέθηκαν φούρνοι επεξεργασίας μετάλλων (χρυσού, ασημιού, χαλκού, κασσίτερου κλπ) από το 700- 600 π.Χ. Η έκταση και το μέγεθος των εγκαταστάσεων δείχνουν κάτι σχεδόν βιομηχανικών διαστάσεων! Ο χαλκός που χρησιμοποιούταν κυρίως την Μακεδονική εποχή εμπλουτιζόταν με κασσίτερο για να αυξηθεί η σκληρότητα και η αντοχή του. Ο κασσίτερος του προσέδιδε και πιο ανοιχτόχρωμη απόχρωση. Αυτός είναι ο γνωστός μπρούντζος.
Ο ορείχαλκος, που μερικές φορές συγχέεται με τον μπρούντζο, είναι κράμα χαλκού και ψευδαργύρου και εμφανίζεται αρκετά αργότερα σαν οικονομικότερη λύση. Οι θερμοκρασίες που απαιτούταν στον κλίβανο για αυτά τα κράματα ήταν κοντά στους 800°C. Η κατασκευαστική ακρίβεια και η επιλεγμένη αντοχή έδωσαν την δυνατότητα κατασκευών ακριβείας για τα οπλικά συστήματα των Μακεδόνων όπως τα κράνη, οι ασπίδες, πανοπλίες και τις γνωστές σάρισες των Μακεδόνων που κατασκευάζονταν στην Θεσσαλονίκη, στην Χαλκηδόνα, στην Αλεξάνδρεια, Πέλλα (κοντά στα Γιαννιτσά), Βεργίνα (κοντά στην Βέροια), Αιγαί (σημερινή Έδεσσα).
