Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΑΛΗ ΠΑΣΑ – ΕΔΩ Ο ΧΡΥΣΟΣ ΕΚΕΙ Ο ΧΡΥΣΟΣ, ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ?
Ο Αλή πασάς ο Τεπελενλής ήταν το πρόσωπο που σημάδεψε καθοριστικά την πορεία και την εξέλιξη της πόλης των Ιωαννίνων. Καθώς και την νοοτροπία των κατοίκων της στη νεότερη ιστορία τους. Γεννημένος το 1744 στο Τεπελένι της Αλβανίας ο γιός της Χάμκως και του ληστή Βελή. Αρβανίτης μουσουλμάνος, γίνεται το 1788 πασάς των Ιωαννίνων.
Αποδυναμώνει τους Τούρκους γαιοκτήμονες (μπέηδες και αγάδες φεουδάρχες) της περιοχής του. Των οποίων σφετερίζεται την περιουσία τους και τα πλούτη τους.
Από το 1792, 1799 ασχολείται με την κατάκτηση του Σουλίου και τον Δεκέμβριο του 1803, υπογράφει τη συνθηκολόγηση με τους Σουλιώτες.
Το 1798 καταλαμβάνει με την ανοχή των Γάλλων, που τότε κυριαρχούν στα Επτάνησα. Κέρκυρα, Λευκάδα, Κεφαλονιά, Ζάκυνθος, Ιθάκη, τη Νιβίτσα, στην ακτή της Χειμάρρας. Κατόπιν εκτοπίζει (και σφαγιάζει) τις φρουρές των Γάλλων από το Βουθρωτό και την Πρέβεζα. Η λίμνη του Βουθρωτού, στην περιοχή των Αγίων Σαράντα, είναι το αγαπημένο του καταφύγιο. Το 1819 αγοράζει από τους Άγγλους την Πάργα.
Οι θησαυροί του Σουλτάνου
Θα ήταν αδιανόητο για την νοοτροπία και την απληστία του χαρακτήρα του, να ξεφύγει ο Αλή πασάς από τη σιγουριά και τη γοητεία του χρυσού.
Οι εκστρατείες εναντίον των Σουλιωτών, η συντήρηση του στρατού, το δίκτυο των πληροφοριοδοτών, τα δώρα στους ξένους περιηγητές απαιτούσαν καλό πουγγί με φλουριά ασημένια και χρυσά.
Ας αναφέρουμε ότι δυο πονηροί βενετσιάνοι αλχημιστές πέρασαν από το σεράι του και του υποσχέθηκαν έναντι αδράς αμοιβής την κατασκευή χρυσού. Και εκείνος τους έκλεισε στο κάστρο, δεν τους άφηνε να φύγουν αν δεν ανακάλυπταν τη μαγική συνταγή που τόσο πολύ επιθυμούσε.
Όταν μετά την πολύμηνη πολιορκία των Ιωαννίνων, καταφεύγει στο νησάκι της λίμνης στη μονή του Αγίου Παντελεήμονα και με παγίδα πέφτει νεκρός. Οι θησαυροί που καταμετρά ο Χουρσίτ πασάς απεσταλμένος του σουλτάνου είναι μόνο 45.000.000 γρόσια. Θεωρείται πολύ λίγος για το μέγεθος της ανάπτυξης που είχε πάρει το πασαλίκι των Ιωαννίνων. Με συνέπεια να αποκεφαλιστεί ως ύποπτος και ο Χουρσίτ πασάς.
Polatidis Group: Gold Detector, Anixneutes Xrysou
Από τότε δεν έπαψαν οι διάφορες φημολογίες για τον χαμένο θησαυρό του Αλή πασά και η αναζήτησή του από χρυσοθήρες παλιότερα, αλλά και πρόσφατα.
Έτσι δεν πρέπει να θεωρηθεί παράξενο το σκάψιμο κάποιων άγνωστων στο μαυσωλείο του Ασλάν. Πασά στο κάστρο της πόλης των Ιωαννίνων, όπως έγραψαν οι τοπικές εφημερίδες στις 15 Φεβρουαρίου 2000. Προκειμένου να βρουν τον θησαυρό του Αλή πασά.
Σε σχόλιο της η εφημερίδα Ηπειρωτικός Αγών της 19/2/2000 γράφει. «Που βρίσκεται λοιπόν ο θησαυρός του Αλή; Από τα ιστορικά αρχεία που υπάρχουν και είναι καταγεγραμμένα, ο θησαυρός στάλθηκε από το γιό του Αλή, τον Μουχτάρ, το 1820 στην Πρέβεζα. Και εκεί φορτώθηκε σε αγγλικά πλοία με προορισμό τη Μάλτα. Οι εκτιμήσεις είναι ότι τελικά κατέληξε στα αγγλικά θησαυροφυλάκια. Μετά την απελευθέρωση των Ιωαννίνων το 1913, μια ιταλική εταιρεία πήρε άδεια, και για πέντε χρόνια κατέσκαψε κάθε πιθανή περιοχή με εκατοντάδες εργάτες, αναζητώντας τον θησαυρό.
Ο παμπόνηρος και πανούργος Αλής θα εμπιστευόταν ποτέ ένα τόσο ακριβό μυστικό σε κανέναν; Δεν θα φρόντιζε να εξαφανίσει κάθε αποδεικτικό¨. Το κυριότερο θα θόλωνε τα νερά με τη διασπορά παραπλανητικών φημών;
Σύμφωνα με βορειο Ηπειρώτη από τη Δρόπολη, που δούλευε σε οικοδομικά έργα το 1991 ο θησαυρός του Αλή περιήλθε στα χέρια του Εμβέρ Χότζα το 1966.
Οι αμύθητοι θησαυροί που μάζεψε ο Αλή πασάς του δημιούργησαν μεγάλο πρόβλημα για την εξασφάλιση τους.
Η έδρα του πασαλικιού του τα Γιάννενα δεν πρόσφεραν τη σιγουριά που ήθελε.
Έστειλε έναν έμπιστό του στο χωριό Γεωργουσάτες της Δρόπολης. Αυτός βρήκε τρεις μαστόρους που έχτισαν μια κρυψώνα έξω από τους Γεωργουσάτες. Κοντά σ΄ένα κυπαρίσσι μιας εκκλησίας. Όταν οι εργάτες τελείωσαν, ο έμπιστος του Αλή τους τουφέκισε με διαταγή του πασά. Στη συνέχεια ο Αλής σκότωσε τον έμπιστο, ώστε να είναι σίγουρος, σιγουρότατος, για τη μυστική κρυψώνα του θησαυρού.
gold detector
Πλην όμως ένας από τους τρεις εργάτες τραυματίστηκε απλώς, και έκανε τον σκοτωμένο. Στη συνέχεια κρύφτηκε, όμως το μυστικό το εμπιστεύθηκε σε κάποιον δικό του. Έλεγε για πολλά διαμάντια και χρυσά νομίσματα, ρουμπίνια, χρυσά σκεύη. Τόσα πολλά που δεν μπορεί ο ανθρώπινος νους να τα χωρέσει. Αυτός μετέφερε το μυστικό στην κόρη του. Η οποία έλεγε για το «κυπαρίσσι με το θησαυρό, που είναι κοντά σ’ αυτό, και θάτρεφε τη Δρόπολη για εκατό χρόνια.
Το 1966 κάποιοι εργάτες έσκαβαν στους Γεωργουσάτες, για να φτιάξουν ένα οχυρωματικό έργο. Ένα από τα πολλά που συνήθιζε να κάνει το καθεστώς Χότζα.
metal detector
Έφτασαν να σκάβουν κοντά στο κυπαρίσσι που αναφέραμε, όταν σκόνταψαν σ’ ένα τοίχο, πάχους δύο μέτρων περίπου. Συνέχισαν να εργάζονται μέχρι που βρήκαν μια πόρτα χοντρή σιδερένια. Ένώ ταυτόχρονα την άλλη μέρα ήρθαν άνθρωποι του καθεστώτος και βρέθηκαν μπροστά σ’ έναν πραγματικό θησαυρό από χρυσάφι αμύθητης αξίας. Μια γουρούνα ολόχρυση δυο τόνων βάρους (2.000 κιλά) με δώδεκα γουρουνάκια χρυσά κι αυτά. Σερβίτσια πιάτων και κουταλομαχαιροπήρουνα, όλα χρυσά.
Ήρθε επί τόπου κι ο Εμβέρ Χότζα και ο θησαυρός μεταφέρθηκε μυστικά και επειγόντως πρώτα στα Τίρανα και μετά που; Φήμες για πολλά πιθανά μέρη της σημερινής Αλβανίας. Δυρράχιο, Σκόδρα, Άγιοι σαράντα, Τεπελένι, Κορυτσά, Κρούγια, Κάμεζ, Αυλώνας, Φίερι, Κούτσοβο, Πόγραδετς, Μπεράτι, Ελβασάν. Άραγε που? Θα βρεθεί ποτέ?
Με το που βρέθηκε ο θησαυρός το 1966 η γιαγιά που διηγούνταν την ιστορία με το κυπαρίσσι και το θησαυρό έπαθε μελαγχολία και είκοσι χρόνια μετά, μέχρι το 1986 που άφησε την πνοη της, δεν έβγαλε μιλιά.
ΑΝΙΧΝΕΥΤΕΣ ΜΕΤΑΛΛΩΝ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟΥ
Στην Ήπειρο, θυμούνται ακόμη τις προσπάθειες ενός ιδιώτη και μιας ομάδας από επιχειρηματίες να εντοπίσουν τον θησαυρό του Αλή Πασά. Η ομάδα αποτελούνταν από άτομα από τις πόλεις: Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα, Λάρισα, Καβάλα με τον πιο σύγχρονο εξοπλισμό ανιχνευτών μετάλλων και μηχανημάτων χρυσού, λέιζερ, ραβδοσκοπικά, παλμικά, κάμερες μήπως μπορέσουν να τον βρουν. Αλλά δεν τα κατάφεραν. Δεκατέσσερα «φορτώματα» σε χρυσό, ασήμι και διαμάντια λένε ότι ήταν ο πλούτος του, που από τις αρχές του αιώνα δεκάδες άνθρωποι αναζητούν.
Πριν από δέκα χρόνια περίπου, ακόμη και οι αρμόδιες υπηρεσίες (Αρχαιολογία, Εφορία, Αστυνομία) είχαν κινητοποιηθεί, όταν ένας Κερκυραίος, που είχε βρει κάποιον χάρτη, έφτασε στην περιοχή Μαργαριτίου Θεσπρωτίας και αφού εξασφάλισε τη σχετική άδεια, άρχισε να ψάχνει σε ένα μικρό εκκλησάκι στις ρίζες ενός κυπαρισσιού. Οι ώρες περνούσαν, η μπουλντόζα έσκαψε σε μεγάλο βάθος, αλλά τελικά θησαυρός δεν βρέθηκε.
Ο θησαυρός του Αλή Πασά πάντα απασχολούσε πολλούς και εκτός Ηπείρου. Παλιότερα, άγνωστα άτομα ψάχνοντας άνοιγαν τρύπες στο Κάστρο των Ιωαννίνων . Ενώ άλλοι, πιο τολμηροί, έφτασαν ως το Τεπελένι, στην Αλβανία, εκτιμώντας ότι ο πασάς των Ιωαννίνων θα είχε μεταφέρει τους θησαυρούς του στη γενέτειρά του.
ΡΑΒΔΟΣΚΟΠΙΑ – ΕΚΚΡΕΜΕΣ
Υπάρχει και ένας άλλος θρύλος που θέλει τον Αλή πασά, βλέποντας τα στρατεύματα του Χουρσίτ να πλησιάζουν , να στέλνει τον γιό του τον Βελή με τον θησαυρό του για να τον κρύψει κάπου στην Ρούμελη.
Μια εικασία λέει ότι ο Βελής το έκρυψε σε μια σπηλιά κάπου στην Αιτωλοακαρνανία έκτισε με αγκονάρια την είσοδό της και μετά όταν γύρισε πίσω στα Γιάννινα σκότωσε όσους συμμετείχαν στην δουλειά.
Μια άλλη λέει ότι το καραβάνι με το θησαυρό έπεσε σε φοβερή νεροποντή και στην προσπάθειά να διαβεί κάποιο χείμαρο και όλα τα φορτωμένα ζώα όπως ήταν δεμένα μεταξύ τους παρασύρθηκαν από το νερό και ο θησαυρός θάφτηκε σε κάποια καταβόθρα του χειμάρου. Σαν πιθανή περιοχή του συμβάντος ορίζεται η περιοχή του Αλμυρού στο Βόλο.
Βέβαια πρέπει να αναφέρουμε ότι ο θρύλος του θησαυρού αυτού αναφέρει και πολλά άλλα πιθανά γεωγραφικά σημεία ύπαρξής του, από το Τεπελένι(γενέτειρα του Αλή Πασά),την Θεσπρωτία, τα Τρίκαλα, τον Βόλο, το Αγρίνιο, τα Γρεβενά, το Μεσολόγγι, την Καστοριά, την Ηγουμενίτσα, τους Φιλιάτες, τα Φάρσαλα, τα Μετέωρα, την Καλαμπάκα, το Καρπενήσι, την Άρτα, την Αιτωλοακαρνανία μέχρι και την Ρούμελη. Πάντως όσες προσπάθειες και αν έχουν γίνει μέχρι σήμερα είτε από κρατικά ιδρύματα είτε από ιδιώτες έχουν πέσει στο κενό!
ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ ΧΡΥΣΟΥ
(Από το βιβλίο του πολιτικού μηχανικού Γιάννη Παπαϊωάννου «Γεγονότα από τη νεότερη ιστορία» Ιωάννινα 2006)
(ΣΗΜ. Σύμφωνα με την Ελευθεροτυπία της 7 Μαίου 2000, ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Ιλίρ Μέτα διέταξε σχετική έρευνα στις 10 Μαρτίου 2000. Για την κλοπή των αποθεμάτων χρυσού της Αλβανίας, αξίας 2,8 εκατομμυρίων δολλαρίων. Ο οποίος εξαφανίστηκε μέσα από τη θωρακισμένη και φυλασσόμενη από ειδικές δυνάμεις σήρραγγα. Όπου φυλάσσονταν τα αλβανικά αποθέματα χρυσού.)
Δημοσιεύθηκε από την Ελευθεροτυπία:
Ξεκίνησαν σήμερα το πρωί οι διαδικασίες εύρεσης θησαυρού, που εικάζεται πως πρόκειται για το θησαυρό του Αλή Πασά. Σε τοποθεσία που βρίσκεται μεταξύ των χωριών Αγίων Θεοδώρων και Θεόπετρας.
Οι έρευνες ξεκίνησαν με σύγχρονους ανιχνευτές μετάλλων. Χρησιμοποιήθηκαν γεωραντάρ, λέιζερ, γεωφυσικά, φασματογράφοι βάθους, παλμικά, μηχανήματα χρυσού σύγχρονα. Βέβαια παρευρέθηκαν και άνθρωποι ραβδοσκόποι με ραβδοσκοπικά χρυσού αποστατικά για να μπορέσουν να βοηθήσουν στην έρευνα. Πιστεύοντας ότι ο θησαυρός θα έρθει στην επιφάνεια.
Η πρώτη φάση περιλαμβάνει τοποθέτηση κάμερας στο υπέδαφος προκειμένου να διαπιστωθεί αν υπάρχει θησαυρός, σε ποιο ακριβές σημείο και σε ποια ποσότητα. Αμέσως μετά αν το αποτέλεσμα είναι θετικό θα ξεκινήσουν οι εργασίες ώστε να ανασυρθεί ο θησαυρός.
Οι εργασίες γίνονται και όχι με τις καλύτερες καιρικές συνθήκες. Ενώ σιγά – σιγά συγκεντρώνεται κόσμος και ΜΜΕ από ολόκληρη την Ελλάδα.
Εδώ και περίπου δύο μήνες, από τότε που ανακοινώθηκε το φιλόδοξο αυτό σχέδιο, ο δήμαρχος Βασιλικής δέχεται καθημερινά δεκάδες τηλεφωνήματα από δημοσιογράφους και ανταποκριτές ξένων πρακτορείων ειδήσεων στην Ελλάδα. Οι οποίοι ζητούν να μάθουν για την ανακάλυψη του τεράστιου, όπως λέγεται, θησαυρού του Αλή Πασά.
Η ζωή των κατοίκων της περιοχής έχει αλλάξει τον τελευταίο καιρό. Όπου οι συζητήσεις στα καφενεία των χωριών αφορούν μόνο την εύρεση του θησαυρού.
Ο αγαπημένος πλάτανος του Αλή Πασά
Στην αριστερή όχθη του ποταμού Άραχθου, ελάχιστα μέτρα από το σημείο που βρίσκεται η πρώτη κρυφή, χτιστή μέσα στη γη, καμάρα του θρυλικού Γεφυριού της Άρτας. Στέκει αγέρωχος και επιβλητικός ο Πλάτανος της Άρτας ή αλλιώς ο Πλάτανος του Αλή Πασά.
Πρόκειται για έναν υπεραιωνόβιο πλάτανο. Σύμφωνα με τους τοπικούς θρύλους κάτω από τη σκιά του καθόταν ο Αλή Πασάς των Ιωαννίνων, απ’ όπου και πήρε τ’ όνομα Πλάτανος του Αλή Πασά. Εκεί πήγαινε συχνά και του άρεσε να περνάει πολλές ώρες επιτηρώντας το κρέμασμα των ξεροκέφαλων γκιαούρηδων, που τολμούσαν να σηκώσουν κεφάλι στην εξουσία του.
Κάποιοι από τους παλιούς διηγήθηκαν πολλές ιστορίες σχετικά με αυτόν τον πλάτανο ότι κάτω από την σκιά του κρύβει πολλά μυστικά. Ανάμεσα στον μυθικό πλάτανο και στο Γεφύρι της Άρτας πολλοί θέλουν να επισκεφθούν το υπέδαφος είτε με τούνελ είτε με σπηλιές για να δουν τι κρύβει. Πολλές συζητήσεις για αμύθητους θησαυρούς, χάρτες, χρυσές λίρες και διαμάντια έχουν ειπωθεί για τον πλάτανο. Κρύβει άραγε κάποιο μυστικό ο αγαπημένος πλάτανος του Αλή Πασά?
ΑΝΙΧΝΕΥΤΕΣ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ – LONG RANGE LOCATORS
Από το 1976 ο Πλάτανος της Άρτας έχει ανακηρυχτεί διατηρητέο μνημείο της φύσης. Το πυκνό πανέμορφο φύλλωμα του εκτείνεται σε περισσότερο από 200 τ.μ. σχηματίζοντας μια παχιά σκιά για όσους κάθονται από κάτω και πίνοντας τον καφέ τους απολαμβάνουν τη θέα του Γεφυριού και το κελάρυσμα του Άραχθου ποταμού που κυλάει από κάτω.
Πάρα πολλά από τα τεράστια σε μέγεθος κλαδιά του έχουν υποστυλώματα. Ενώ οι Αρτινοί δείχνουν να τον φροντίζουν σαν τα μάτια τους καθώς τα τελευταία χρόνια έχουν κατασκευάσει γύρω από το θεόρατο κορμό του, όπου για να τον αγκαλιάσουν χρειάζονται 8-10 ενήλικες. Ένα κιγκλίδωμα για να αποθαρρύνονται τα πιτσιρίκια από το να μπαίνουν στο εσωτερικό του και να σκαρφαλώνουν στον κορμό του και στα κλαδιά του.
Η ιστορία του Πλάτανου της Άρτας, από τους παλαιότερους και ομορφότερους στην Ελλάδα έχει γίνει και δημοτικό τραγούδι, κλέφτικο. Ακόμα τραγουδιέται στα πανηγύρια και στις χαρές στα αρτινά χωριά.